Bilmeden Şiiri - Muharrem Üzümlü

Bilmeden

Görünce konuşunca sevdim seni sevgilim diyerek.
Ne bileyim,yürüdüm arkandan gerçek dost sanarak.
Kaprisine işvene nazına inadına böyle boyun eğerek
Seni çok iyi sevgili,çok iyi dost sanmıştım bilmeyerek..

Bu sevgide aşkta,ihanet sefalet kapıyı çalıyor tık tık.
Bu sevgide gönüller fukara,yürekler olmuş artık yırtık
Bunca olandan sonra sana sevgili demek,pek zor artık.
Ne çok sevmiştim ne hayaller kurmuştum bilmeyerek.

Bu dünyada sevip aldatılan başı önüne eğilenler var.
Ahular,ceylanlar,geyikler,Ayşe,Fatma,Emineler var.
Maalesef bu sevgide,gölgesi kendinden büyükler var.
Anlamadım nasıl selam verdim ben onlara bilmeden.

Sevgide aşkta her mecnunun bir leylası vardır ama
Sevmesini bilmeyen,sözde durmaz dünya dardır ona.
Sevgi denen duyguların bu gönülde yaşaması zor ama
Ben hala vefasız olana seviyorum acep neden bilmeden.

Aşkın arzularımı,sevgilinin sevgisinin yönümü değişti.
Sevginin sevgilinin söylemi,fikri,düşüncesi mi değişti..
Sevgi köprüsü vefasızlıkla yıkıldı,serin sessizliği değişti.
Yine gönül neden vefasız işveli nazlıları seçti bilmeden.

24/08/2007
Muharrem ÜZÜMLÜ
İlköğretim Müfettişi