Bilmeden Şiiri - Kadriye Dizdaroğlu

Karlı bir akşam fırtınalı bir rüzgarla
Mehtaplı bir gecenin sessizliğinde
Bedbahtlığın çanları çalıyor kapımda
Deryaya karıştığımı bilmeden

Bir mayıs akşamı gibi mevsimler
Yeni uyandım gün doğarken
Kaç güneş battı
Kardelen mi gül mü toprakta bilmeden

Estikçe aklıma yürüdüm yollarda
Gece ile sohbet ettim bazen
Bazen de gündüzleri gülücük topladım çocuklardan
Hüzün değdi yüreğime bilmeden

Karlar yağarken saklandım
Yağmurlar yağarken koştum sokaklarda
İsimsiz limanlar geçtim
Küreksiz sandallar çektim bilmeden

Denizle yarıştım
Martılarla şakalaştım
Dalgaları dinledim hüzünlü makamlarla
Ölümler gördüm öleceğimi bilmeden

Son vapur da kalktı limandan
Son tren de geçti bu yerden
Dönüş yok esirim bu şehre
Veda mı başlangıç mı bilmeden