Bilmecem Şiiri - Yakup Surul

Bilmecem var ustam
Yıllardır uğraşıyorum bulamadım
Sen mi bir çırpıda aydınlatacaksın beni
Kusura bakma kardeş
Bulmaca çözmeye benzemez bu
İçinde bir gizem var sanki
Gözleri kara mı kara
Saçları siyah mı siyah
Karanlık görüyorum sayesinde her yanı
Karamsar olan ben değilim
Bu bilmece gündüzümü gece etti
Gözümü kararttı, kimseyi görmez oldum
Bazen kendimi bile,aynalarda yokum
Suretim nasıl görünür bilmem
Nasıl bir şeyse kör etti beni
Ama ramak kaldı bulmama
Belki de ben zorlaştırıyorumdur
Ya da üstüne çok düşüyorumdur
Düşmeye alıştım nasılsa
Nasıl sağ olabilir gözden düşen biri
O göz ki çok yükseklerde tutuyordu beni
Ölmem gerekiyordu şimdi
Oysa yaşıyorum şu an
Belki gözden düşerken yanaklarına tutunmuşumdur
Göz yaşının aktığı yol yanaklarına gitmiştir
Düşmemiştir ya da kirpiklerine sarılmışımdır
Anlaşılan gözünü kırpmamışsın düşmesin diye
Ya da buna hiç değmez deyip gözünü kırpmamışsın
Kılını bile kıpırdatmamışsın
Değersizim demek
Sadakatli biriyim ben
Evet körüm ama nankör değilim
Kalemi silah gibi kullanırım ben
Farkım silahşör değil kalemşör olmam
Onunla açarım derdi huzuru
Keşke türbişon açsa tüm mutlulukları
Neden acıları açıp yaraları deşer bilmem
Her şeyin bir nedeni var dediler
Bu bilmecenin nedeni ne peki?
Mutlulukları açmak mı acıları yaşatmak mı?
Türbişon kullanmam ben kardeş
Kalemle açarım birçok şeyi
Dilim sürçtü ustam kusura bakma
Kalemle aşarım demek istedim
Yarım kaldı yaşanmışlıklar
İlk okulda başladı, Nerede bitti bilmiyorum
Sondan başlamak gerekmiş bulmak için
Şimdi anladım. Sonunda buldum seni bittiği yerden.
Bittiği yerden didik didik aramak gerekmiş
Yok hayır. Aslında başında bitmiş her şey
Heceledim seni.
En başında dilim sürçmüş kardeş
Bilmecem değil, bir Ecem var olacaktı o..