Bilmece aslında... Şiiri - Kürşat Uçar

...gözleri düşüyor,sessiz ve yorgun...
___'parmak uçlarında yürümektir aşk.' dedim. ' öğrenemedim' dedi.güneşli bir güne uyanmak acıtır mıydı insanı.yüz hatlarını daha da belirgin kılan,onca kırıklık,gidenlerin bıraktığı çizgiler ve bir çocukluğu özlemek.
___yansımasında yalan vardı.bu ışık süzmesinden sıyrılamayan 'varlık'; yokluğun belirtisiydi...'varlık' yalanın ta kendisiydi.sustum, dökülmüştüm saçlarımdan.tanımadığım yollardan geçerim gece yarıları...
___'ama en çok kendimden geçtim' dedi
___haklısın.bir şerit en çok ikimizi ayırıyor bu yolda.bakamadım.uykusuzluk baş ağrısı yapıyor, ağrılar acılar beni senden soğutuyor.hem senden gökyüzünde de var.ve gitmek; insanlık için büyük adımlar gerektiriyor.
___'tüm bu suçların failisin,gözlerimin içine bak.'
___sanığı olduğum suçların tek tanığısın(sana geldiğim sürece) .bensiz yoksun,benim için.sendeki ben ben sana gelmedikçe de yok,bilirsin.
___' her başarılı gölgenin ardında bir yalan yatar...'
___büyük sözler etmeyi severdi,kendi dilinde...kafiyesiz özlerdi, almak isteyip de alamadığı oyuncakları.ve çocukluk arkadaşları mühim yerlerdeydi artık.söylemişti, bu sıralarda büyümeyecek bir adamdı...
___'güzel müzikler dinliyorsun,iyi filmler seyrettin...inanmaktan vazgeçmediğin şeyler için savaşmaya hazırsın.bu yaralara merhem, çok kazanılacak şehir var,karşılaşmadığın ülkelerde...'
___bugün yağmur yağdı duasız hem de günahı ben oldum ıslanmayarak saatlerce yürüdüğüm halde...

renkli sokakları yoktu şehrin.bu ortaklık yani renk ve şehir, yüzyıllar önce çimentoyu icat edenlerce bozuldu.
savaş mı? ? ?
çıktı tabi.çevrene baksana...görmüyor musun? ? halen sürmekte...

___ben en çok sana bakarken ıslandım dedim.'neyim ben? ' dedi.
tüm bu şekiller ve anlamları gereksiz...tek bir bakışımla, bu satırlardaki en küçük bilek hareketlerini dahi gözlerinde görebiliyorum.ahmaklık bu...tüm bu çaba...

sen sadece bir.......