Bilmece Şiiri - Hamdi Keskin

Ben beni çözemedim ben bir bilmeceyim
Formülleri karışık sonsuz soru sonsuz şık
Ruhumu sezemedim acep delimi neyim
Bulunmaz bu zifirde tek nokta tek bir ışık

Dolaşırım parklarda gün boyu bahçelerde
Bitmeyen uzun yollar sayısız köşe başı
Gözler kapkara ifrit engel görünmez perde
His yok, beyin kilitli; ayaklı mezar taşı

Varlığın çilesini çeken bir tek ben varım
Sebepsiz sebeplerdir etrafımda dolaşan
Yokluğun ötesini gece gündüz ararım
Her şeyde bir tükeniş gelsin beklediğim an

Ben nasıl bilmeceyim hikayesi bile zor
Kelimesi bir kitap, hecesi bir makale
Kağıt önümde ateş kalem elimdeki kor
Söyle ey sükut nasıl düştüğümü bu hale

Lugatlar isim bulun bana densiz halimden
Kimsenin bilmediği kimsesiz yanlız isim
Kimsesizim kimsenin anlayamam halinden
Çık artı su yüzüne sihirli kayıp cisim

İşte bu bilinmeyen bilincesiz bilmece
Ruhumu sarmalamış benliğimdeki cız bız
Beynimde fokurdayan bu nedensiz işkence
Sahibi bulunmayan o acımasız cımbız