Bilmece Şiiri - Erhan Doğanay

İş söze gelince sen her şeyi bilirsin
Laf ile en karmaşık denklemleri çözersin
Kendi dibini ışıtmayan bir muma benzersin
Kur’an da elifi bilmeyen HOCA gibisin

Kimseye en küçük yardım bile yapmazsın
Nerde iyilik varsa hemen ordan kaçarsın
Şer okursun, bela yayarsın, fitne saçarsın
Dumanı eve veren kirli BACA gibisin

Ne kimseyi seversin ne de seni severler
Örümceklenmiş beyninde hep köhne fikirler
Cüzdanında tedavülden kalkmış metelikler
Eşine nafaka vermeyen KOCA gibisin

Eviyin damına baykuştan başka kuş konmaz
En aç fukaralar bile sofrana oturmaz
Gölgen yok da olsa dahi köpekler de yatmaz
Yumuşak ge ile başlayan HECE gibisin

Elini hangi işe atsan kökünden kurur
Nefsin çok pistir gözlerin on ikiden vurur
Attığın iftiralar hâlâ tazece durur
Ayrık otlarının sardığı BAHÇE gibisin

O kadar çok ki millete ettiğin zahmetin
Her yürekte bir iz bıraktı zulmün, nefretin
Ne değerin vardır ne de bir parça kıymetin
Bit pazarların da geçmeyen AKÇE gibisin

Yalanla, iftirayla ne yuvalar yıktın
Ne mikroplar kustun etrafa ne irinler saçtın
Sevgiye dinamit koyup patlamadan kaçtın
İlletli mendillerle dolu BOHÇA gibisin

Üzerine tezler yazılsa bitmez tahlilin
Çözümlenmesi imkansızdır senin bu halin
Söyle Allah için var mı? Bir güzel eserin
Hiçbir konuşanı kalmamış LEHÇE gibisin

Ne acıyan olur ne de merhamet ederler
Allah’ın selamını dahi zorla verirler
Kulağını duyurarak küfür ederler
Ciğerlere saplanmış paslı KANCA gibisin

Ne oğlun sever, ne kızın sever, ne de eşin
Fitne çıkarıp, gıybet yapmaktır senin işin
Islahın imkansız tez olsun kabre girişin
Bence sen cevabı basit BİLMECE gibisin.