Bilmece Şiiri - Emine Genç

Ömrüm;
İstikameti olmayan yollar gibisin.
Son şiirin, musalla!
Yazılmayacaksın fakat ezberimdesin.

Göğünü yitirmiş yıldızlar misali
Evrenin avuçlarından kayıp gidiyorsun.
Hangi boşluk kabul edecek seni?
Sen ki ruhundan taşıyorsun.

Olmaz mı dersin bu gecenin sabahı.
Nefesin değer mi güneşin tenine.
Sürerken aminleri yüzüne..
Duaların heybetinden yıkılırken zillet.
Bitmeyecek mi bu hasret.

Kaderim oyun oynuyor sanki
Aksilik üstüne, aksilik.
Silüetim aynalarda silik.
İmkansız mı vuslat ey can?
Umudun kapısından eksik olmuyor kilit.

Bazen;
Ortak acılar, hüzünler büyütüyoruz.
Şiir değil midir ey yar!
Sayfalarca, mısra mısra ağlattığımız.

Geçtim şiirden, heceden.
Bir gün çıkıp gelsen, şu köşeden.
Sır mı sandın sevdiğim.
Kurtardım yüreğimi
Ayrılık denen bilmeceden.

Dil-ruba 26 Eylül 2014 / 18:00