Bilmece Şiiri - Mustafa Kemal Erdoğan

görebildim seni,
kuş bakışı yükseklerden,
nokta kadar kalmışsın,
etrafında da bir sürü soru işareti....
bu dünyaya boşverebilirsin,
ya olduğun yer,
umursamadan dolaşabilir misin duvarları,
yeniden
tekrar tekrar....
haritası çıkartılamayacak kadar dolambaçlı yolların var senin...
bulmaya çalışsam,
iki devran döner ardımdan...
buruk bir acıyla yaşaman için,gözlerimi de vermeyeceğim sana...
farkında mısın?
değilsin,
olsan kapıları açacak anahtarların cebinde olurdu...
söylediğin yalanlara bu kadar yürekten sarılma,
ayrılık vardır her aşkta,bilirsin...
şimdi,buradan fiyakalı gözükmüyorsun,
durmadan yükseklere bakmanın anlamı ne?
senin yolun karşında....
ters yola girmiş motorlu araçlar gibi kalma ortalarda....
elindeki gerçeğini yaşamak varken,
gerçekleşmeyecek ya da süreli rüyaları
ne diye görmeye zorlarsın kendini?....
kabus olur bir süre sonra o rüya,
sıkıntılı bir uyanış yaşarsın,
etrafında kimse olmaz,şimdiki gibi...
ben karmaşaları uzaktan izleyen yüreğim,
ben labirentler çözen üstad değilim,
hayata verdiklerimi asla geri almam....
yırtılacak sayfalara bir yenisi daha eklendi,
sıradan bir yolcu oldun gönül kasabamda,
yaratamam ben yeniden kendimi,
dalgınlığını bırak
ve
çöz kendi bilmeceni...