Bilmece Şiiri - Farettin Çakal

Geceleri saymayalı uzun yıllar oldu,
Gündüzlerle avunuyorum.
Yaşanmamış geceleri günden saymıyorum.
Her geçen zaman akıtır zehrini,kara geceye,
Gece kapatır gözlerini bakmaz geçmişe,
Gündüzleri avunmak kolay,
Geceler zalim,vurur kırbacını yılların özlemince,
Her köşebaşında yanan lambalar,
Titretir içimi, düşünceler karanlıklar,
Bulutlar kaplarken ufku dalarım bulutlara,
Bu gece yine yıldızlar yok,
Kaybolmaktan korkarken yalnız,
Büyüyen dünyada yapayalnızız,
Sabahlara özlemim her geçen an artar,
Gün doğumuyla benim günüm başlar.
Gün yorulurken yavaş yavaş,
Vuslat vakti yakındır,
Her günü batışında,
Umutsuzca bakışın,
Yılların yorgunluğu çizgi çizgi alnında,
Ömürünün son deminde batan güneş başında.
Geceleri sevemedim çünkü sen yoktun yine,
Her günün arkasında binlerce çile,
Işıklar söndü mü yoksa yoksa sardı mı gece,
Hiç bir zaman çözemedim bu bir bilmece.