Bilmece Şiiri - Necati Kavlak

Güneşin ufuktan doğuşu
Yavru can kuşun
Dünyaya kanat çırpmasıysa
Gün batımı
Açan tomurcuk gülün
Solan yaprakları olmalı
Her gün yeniden dirilen
Her gün ölen
Bir bedenin kafesinde
Çırpınıp durmak zor
Doğduğum iklimde
Taşlar topraktan daha çok
Dağlarda çam ağacı yerine
Ardıç ağaçları uzanıyor gökyüzüne
Ne tomruk olur gövdesi ne kereste
Kiriş diye uzatamasın onu
Taş duvarın üstüne
Yanarken saman alevi gibidir
Köz bırakmaz geride
Su istemez büyürken
Kışın yağan karın suyu
Baharda Nisan yağmuru
Yeter onun susuzluğuna
İğne yapraklarının arasında
Meyvesi var
Önce yeşil sonra siyah
Acıdır tadı
İlaç olmaz hiç bir yaraya
İşte böyle bir kıraç toprağın üzerinde yeşermiş
Kökü kayaların altına uzana ağaç gibiyim
Siz çınar da diyebilirsiniz meşede
Kayın, gürgen zaten hiç olmaz bizim dağımızda.
Dereler kışın akar yazın kurur
Avşar'ın soylu kızları
Suyu kuyudan çeker kovayla
Kulaçla ölçülür kuyunun derinliği
Al yazmalı beyaz tülbentli kızlar
Aynayla haberleşir yavuklusuyla
Hala öylemi bilmem
Ben gideli gurbet ele
Değişmiştir belki gelenek ve töre
Orda da geziyordur genç kızlar el ele
Kim bilir
Ben buyum işte
Diğer kimlik bilgilerim yazıyor
Nüfus müdürlüğünde
İlim ilçem hepsi var
Bence esas ben bu satırlarda saklı
Çözün çözebilirseniz
Bu hayat zaten bir bilmece