Ne garip bir tuhaf! Ne garip bir zan!
Tek yanılgılar da isabet olduğu an,
geçiyor içinden, hırçın o deli rüzgar.
Ne varsa söylenmiş düşünüyor insan.
Ne halis bir anı! Ne muhlis bir zaman!
Hep algılar da biten o tuhaflık,
o meçhul amansızlığın terk izinden
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla