Ne garip bir tuhaf! Ne garip bir zan!
Tek yanılgılar da isabet olduğu an,
geçiyor içinden, hırçın o deli rüzgar.
Ne varsa söylenmiş düşünüyor insan.
Ne halis bir anı! Ne muhlis bir zaman!
Hep algılar da biten o tuhaflık,
o meçhul amansızlığın terk izinden
gidiyorum. Biliyorum, yalnızım.
Bir yara var desem acıtmayan merhemi
sürer mi şu yalnızlığıma?
Bilir mi hiç çaresini, anlar mı başkası?
Hadi ver bir gülüş, öpüşüme yol ver
su ver yüreğime dudağın boş durur.
Gün ver sevişime, gelişime yol ver
Senin için ölüyorum! Biliyorum, yalnızım.
Kayıt Tarihi : 3.5.2014 23:57:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Altan İlhan Arslan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/05/03/biliyorum-yalnizim.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!