Biliyorum...ordasın... Şiiri - Nebi Kılı ...

Ne tez geçti yıllar...
Hatırımdan çıktı güzel gözlerin.
Saçların yine omuzlarında mı?
Kokun,hangi çiçek tozlarından dı?
...Biliyorum; ordasın.

Gönlümün kilitleri açılırdı bir bakışınla.
Buzlu dağlarım erirdi yanaklarımdan...
huşu ile.

Bir dokunsa; bir dokunsa elim eline,
Fay larım kırılırdı.
..Biliyorum; ordasın...

En çok bebek sesini severdik.
Hastaneye gider, yeni doğan bebekleri dinlerdik..
mest olurduk.
Bizim de olacakmı der dik.?
Bizimde oldu!
Senin kızın...benim oğlum...
..Biliyorum; ordasın...

Hanımeli dikili evimin her köşesinde..
Ama...yok işte senin elin? !
Şarkımızda çalmıyor;
O eski radyolar yok artık?
Plak lar kırılmış,
Arıyorum,
Antikacıların örümcek bağlamış köşelerinde...
..Biliyorum; ordasın...

Gittiğinden beri yıldızımız kayıyor; bir o yana, bir bu yana..
Yağmurlar yağıyor
güneş açıyor
gökkuşağını göremiyorum..
..Biliyorum; ordasın...

Her sabah,
bir beyaz güvercin konar pencereme...
ayağında kağıt parçasıyla...yazısız.
Acı acı öter gider.
Ne içeri girer..ne bakar yüzüme...
..Biliyorum; ordasın...

Çok üşüyorum.
Ocağım da köz kalmadı.
Parkda oturduğumuz bank kaldı,
Boş odamın köşesinde.
Hem arkadaşım...hem sevgilim..hem dostum;
ve yatağım.
Hiç eskimedi.
..Biliyorum; ordasın...

Şarkımız geldi aklıma yine.
Dinleyen olmasada söylüyorum; işte, kendi kendime...
* İkimiz bir fidanın güller açan dalıyız
Sen benimle ben seninle bu hayatı yaşamalıyız*
Bir sen söylerdin, bir ben...
Şimdi ben söylüyorum sadece
...Biliyorum; ordasın,
D u y u y o r u m...

Nebi KILIÇKAYA
05/04/2011...çarşamba
Sivas..16:00