Biliyorum,ölüyorum Şiiri - Mislina Çay

Adının karanlık dehlizlerinde seni sayıklamak için çarpıyor dilim
Zamana sığınarak aczleşiyor eklemlerim
Ellerim çarpıyor pervasızca silahından çıkan kurşunlara
Biliyorum,koşuyorum

Yağmur sağanak sağanak yağmasa da taşıyorum başımda evimi
Babasının elini tutmak nedir bilmeyen bir çocuksam bile çarpılmak nedir bilirim
Yetim olmak sevdaya dahil değil
Biliyorum,kaybediyorum

Sana koşsam da annemi unutmadım daha
Küçükken taramıştı bir kez saçımı şimdi hatırımda
Yanına yattığımda yatağıma taşırdı kucağında
Biliyorum,onu kaybediyorum

Ellerime çarpan kurşunlar evimi yıkacak
Kan da sevdiğine koşuyor,işte zemin kırmızı ve sıcak
Damlıyor annesinin yeni temizlediği evi kirletmekten utanmayarak
Biliyorum,kendimi kaybediyorum

İşte şu sırtıma saplanan bıçak
Biyolojik adamın suratıma attığı yumruğu hızlandırarak
Kalan yirmi dokuz dişimden kan kusturacak
Biliyorum,ölüyorum