Ölümü yakıştıramazken sevdiklerimize
Ölüm, bir nefes kadar yakındı bizlere
...
Biliyorum ölüm var
Bir gün aniden çıkıp gelecek,
Belki en sevdiklerimizi elimizden alacak
Bizi can evimizden, taa yüreğimizden vuracak
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Halk onu ansa da esefle yasla
Ölüm zulüm değil ve olmaz asla
O yepyeni bir doğuşun adıdır
Sen onu konuşma bilmeyen nasla
Hayırlı çalışmalar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta