gündüzlerime sığdıramadım bir türlü seni
önceleri ne çok hoşlanırdım
senle konuşmaktan
ne zaman ki adın,sevda oldu yüreğimde
ne zaman ki gözlerin kazındı yüreğime
yanında olmak istedim hep
dostlar halimi sorduklarında
hep adınla başladım sözlerime
sonra yüzün geldi,gözlerimin önüne
gözyaşı olup aktın yanaklarımdan sonra
ellerime dokunmayacağın geldi aklıma
ellere yar olacağını anladığımda
parçalara bölündü yüreğim
öyle zor ki dedim sonra dostlara
yar dediğinin,yüreğinden bihaber yaşaması
yada görmemesi yangınlarını
hiç acımadan yüreğime
davul bile denk çalarmış
dedi dostlar
neylersin ki
dost acı söyler yüreğim
gecenin güne döndüğü
o kahreden saatlerde
yinede bitmedi adın dillerimde
ne zormuş meğer sevdalanmak
olmadı hiç yüreğim böyle çaresiz
sevdiğim diye haykıramamak ne zormuş meğer
bir tanecik sevdiğinin
ellere gitmesini izlemek ne zormuş yüreğim
hem kalemim değilmiş
yar yanağına dokunmak
sarmak bellerini işte
ne zormuş meğer
olmayacağını bilmek……
efekaya-2306/261106
Efe KayaKayıt Tarihi : 10.6.2007 02:38:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!