Sayısız insanın sayısız ayak sesleri çarpar kulaklarıma
Mısralarının dağınık saçlarını kalemim tararken
Gözlerime çarpan rüzgar
Ansızın seni fısıldar
Ansızın ve sessizce
Ben seni avuçlarımın kaybolmuş çizgilerinde ararken
Sen kısılmış bir ses gibi usulca süzül penceremden
Biliyorum
Yoksul bir şiir yazıyorum adına
Yoksul tıpkı sokaklarımda yalın ayak dolaşan çocuklar gibi
Ve bir o kadar zengin
Cebinde altın ile dolaşan bir hırsız gibi
Ve işte iştahsız bir mısra daha
Biraz dalgın biraz solgun biraz kimsesiz
Düşüncelerimi jiletleyen hasretin gibi
Biliyorum
Bilmiyorsun
Bilmiyorsun seni nasıl sevdiğimi
Tıpkı neden sevdiğimi bilmediğim gibi…
Kayıt Tarihi : 29.3.2010 18:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!