Biliyorum Annem Şiiri - Zeynep Ebru Erem

Biliyorum annem ben hastayken
Başımda bekleyip uyumadığını,
Biliyorum çünkü ben ateşler içinde yanarken
Yanağıma damlayan gözyaşlarınla serinlerdim
Hatırlıyorum bana sabırla bir yılda kaç mevsim olduğunu defalarca öğrettiğini,
Bir günün kaç saat, bir yılın kaç ay olduğunu bıkmadan, usanmadan anlattığını.
Biliyorum çünkü ben umutsuzluğa kapılmışken
Senin yardımların, çırpınışlarındı beni kurtaran

Biliyorum annem herşeyi benim için yaptığını
Kendin için bir zerre dahi almayıp, hep beni düşündüğünü
Biliyorum, nerede olursam olayım
Kalbinin hep benimle olduğunu

Biliyorum annem bir gece yolculuğuna çıktığımda, otobüsteyken
Ben rahat değilim diye senin de sıcacık yatağında uyumayıp,
Benim varışımı beklediğini
Ve sabah olduğunda benden aldığın telefondan sonra
Huzurlu, ama birkaç saatlik uykuyla yetindiğini biliyorum.

Biliyorum annem hep benim seveceğim şeyleri yaptığını,
Biliyorum, uzak yoldan, uzun bir aradan sonra geldiğimde
Buzdolabını açtığımda sevdiğim ne varsa
Hepsini ama hepsini göreceğimi biliyorum.

Biliyorum annem birisi beni üzecek diye
Veya kötü birşey yapacak diye üzerime titrediğini.
Beni korumak için her zaman
Önce kendini tehlikeye attığını biliyorum.

Biliyorum annem gözlerimde bir damla yaş görmenin
Senin için hayatta en üzücü şey olduğunu,
Ve biliyorum o yaşları benim gözümde görmektense
Geceleri senin gizli gizli akıtmayı tercih ettiğini biliyorum.

Biliyorum annem sana 'kalkma' dediğim halde
-için rahat etmeyip-
Ya aç kalırsam diye sabahın köründe benimle birlikte uyanıp
Sıcacık çayımı önüme koyduğunu biliyorum.

Biliyorum annem, iki kıyafet uymuş mu birbirine diye sorduğumda,
Senin her zaman -olumlu ya da olumsuz- doğruyu söylediğini,
Ve eğer olmamışsa, tüm imkanlarını zorlayıp
Uyacak birşeyler bulduğunu biliyorum.

Biliyorum annem, sevdiğim birşeyi bana saklamak uğruna
Babamdan bile zaman zaman esirgediğini.
Biliyorum beni herkesten sakındığını,
Koruduğunu biliyorum.

Biliyorum annem bana çok sinirlendiğin zamanlarda bile
Kalbimi kırmamak için çırpındığını
Ve herşeyi içine atıp,
Sonra gizli gizli odanda ağladığını biliyorum.

Biliyorum annem, ben bir gece dışarıya çıktığımda,
Sen yatmış olsan bile uyumadığını,
Anahtarımın kapıda dönen sesini duymadan da
Asla uyuyamayacağını biliyorum.

Biliyorum annem, bana birşey olmasın diye
Her gün el açıp dua ettiğini ve
'O'na gelecek kötü birşey bana gelsin Allah'ım'
Dediğini de biliyorum.

Biliyorum annem beni büyütürken
Ne sıkıntılara katlandığını.
Hergün 'ne yaparsam mutlu olur acaba' dediğini
Ve herşeyi benim iyiliğim için yaptığını biliyorum Annem.

Biliyorum annem, eğer ben yoksam yanında,
Yüreğinde duyduğun eksikliği
Ve bu eksikliği biraz olsun gidermek için
Çevrendeki başka çocuklara gösterdiğin şefkati biliyorum.

Biliyorum annem bana hasret kaldığın zamanlarda döktüğün gözyaşlarını,
Biliyorum ben yanında yokken benim sevdiğim şeylere
Bakmaya bile tahammülün olmadığını,
Odama girip eşyalarımın kokusunu içine çektiğini biliyorum.
Ve biliyorum rüyanda gördüğünde beni nasıl sevindiğini.

Biliyorum annem, beni mutlu görmenin senin için ne demek olduğunu
Ve bana verebileceğin ufacık bir mutluluk uğruna
Canını feda edebileceğini biliyorum.

Biliyorum annem, herkesten çok
Hatta kendinden bile çok beni düşündüğünü.
Biliyorum parmağımı kestiğimde duyduğum acının aynısını
Senin de ta yüreğinde hissettiğini, biliyorum.

Biliyorum annem bu şiiri okuduğunda
Gözünden akacak birkaç damla yaşın ne anlama geleceğini.
Biliyorum annem en değerli varlığım olduğunu,
Biliyorum sensiz yaşayamayacağımı,
Sensiz bir hiç olduğumu.
Her şeyi biliyorum,
Ama galiba senin kıymetini bilemiyorum annem.
Affet beni ne olur.
Biliyorum, sen herşeyi affedersin annem.

(15 Kasım 1994/İstanbul)