Biliyorum Şiiri - Yakup Günel

Biliyorum...
Mazide kaldı tüm hatıralar,
Yaşanan her bir dakika, her bir saniye...
İçimde bir yerde tekrardan
Yeşermesini bekliyorum belki de.
Umutlarım solmadan,
Hayallerim silinmeden,
Gözlerim yollara çaresizce takılmadan...

Biliyorum...
Olmayacak belki de mutlu bir son,
Kaderim terk edilmeye mahkum.
Hislerim içerlenmis,
Duygularım bertaraf bir durumda.
Belki...
Hiç gelmeyecek o eski günler,
Elde etmek için o günleri,
Neler vermezdim kim bilir?
Yaşayabilmek için tekrar o gunleri...
Silerdim hafızamdan her şeyi.
Unuturdum bir çırpıda,
Kolay olmayacak ama.
Hiç yaşanmamış gibi davranmak.

Biliyorum...
Bensiz geçecek koca bir ömrün,
Denk bile gelmeyeceğiz tekrardan.
Geçerken bir sokaktan aniden...
Belirirsin belki karşımda birden.
Neler hissederdim o anda,
İmkansızlığın her bir imkanini zorlardım,
Alır hayalini karşıma her bir saniye kollardım.

Biliyorum...
Bana sensizlik nedir çok iyi öğrettin,
Lakin bir türlü öğrenemedim bunu ben.
Ne de çok şey istemişim ki şu hayatta,
Gerçekleşmiyor hiçbiri asla.

Biliyorum...
En çok da neler hissettiğimi.
Atıp içime çoğu şeyi,
Dökerim gözyaşlarimi misralarima.
Anlam bulur sözcüklerim gözyaşlarımla,
Bulaniklasir yazdıklarım gözümde.
Bugulanir koca dünya karşımda,
Erir gider yüreğim yana yana.
Değişmeyecek sonuç hiçbir durumda.

Biliyorum...
En zor olanı da farkındayım bir gerçeğin,
Gerçekleşmeyecek asla.
Hayalden öteye geçmeyecek,
Yıllar geçse de etkisi üzerimden gitmeyecek.