Biliyorum Şiiri - Mesut İlkay Yanık

biliyorum yoksun
sadece geçmiş bir sonbaharın
hüznü var bahçemizde
dallar hâlâ çok kırgın
ağaçlar çiçek açmıyor
kuşların göç vakti yaklaştı
biliyorum çok sürmez
onlar da gidecek
kiremitler çatırdayacak yalnızlıktan
biliyorum saatler
birer kurşun tanesi gibi
patlayacak duvarda
ve zamanın kalbi duracak yine
hal böyleyken bile
ansızın alacakaranlığın
ve dumanın içinden çıkıp
geliyorsun ya aklıma
şu kurumuş toprağın üstünde
birdenbire bir bahar türküsünün
seslerini duymaya başlıyorum
biliyorum aslında sen yoksun
bu ses bir sanrı sadece
biliyorum şu anda sen
kendi dünyanda
kendi dünyadaşlarınla
gününü gün ediyorsun
bin bir neşe içinde

peki ya sen biliyor musun
ben doğan bütün günlerimi
seni bekleyerek
tabutlara gömüyorum her gece
bulutlar öksürürken
başımdan bir karış yüksekte
yıldırımlar düşüyor
kalbimin üstüne üstüne
ve bir köpek sürüsü
korkutucu sesler çıkararak
koşuyor ardım sıra, azgın
ayaklarım ümitlerime dolaşıyor
yıkılıyorum bir kırık
sokak lambasının altına ölür gibi
ama ölmüyorum
çünkü biliyorum
ölmek bu kadar basit
ve bedava değil
bu hasret daha çok sürecek
ve yine biliyorum
ister kalmışım ister ölmüş
umur dairenden içeri
girmez asla çektiğim çile
ha yer üstündeyim ha gömülmüş
gel diye beklemiyorum seni
zaten bundan sonra
istemem de gelmeni
ama bu bekleyiş hep sürecek
biliyorum sen de bil
kıyamete kadar ömrüm olsa
bir günüm bile seni
düşünmeden geçmeyecek