Biliyorum Şiiri - Selim Abdülkadir Gözler

Biliyorum

Birşeyler yapıyorum
Ne zaman olduğunu bilmediğim
Gözyaşı döküyorum
Nedenini içimde hissetmediğim

Yüreğimden bir kış kokusu
Daha hazanı yaşamadan yayılıyor benliğime
Yaptıklarım daha tamamlanmadan
Yıkılıyor birdenbire

Dağların ayazı gözlerime doluyor
Seni soluyorum, ağlasam ağlayamıyorum
Derin bir iç çekişle
Hayallere dalıyorum

Yüreğim, şimdi donmuş bir göl kıyısı
Gözlerim kışın düşen bir çiğ tanesi
Ağlıyorum, üşüyorum, biliyorum
İhanetim yalnız kendime

Benliğimden yitenler var
Ardından bile bakamadığım
Seni sevmeye yüzlerce neden var
Hiç birini sayamadığım

Aklım henüz sabahında ayaz gecenin
Yüreğim kıyısında donmuş göllerin
Yaşanan çok az şey kaldı sabaha
Bir damla yaş daha süzüldü ruhuma

Mevsim hazan oysa
Yapraklar bir bir dökülürken yoluma
Yanımda sen, ruhumda sen, benliğimde sen
Yüreğimde mevsimlerin yeni adı... Yalnız sen.

Sözlerim şimdi bir kar tanesi
Yüreğimde eski bir aşkın esen yelleri
Üşüyorum, yağıyorum, biliyorum
Sadakatimde yalnız kendime

İçimde büyük fırtınalar kopuyor
Yüreğimde beni aşan dalgalar
Gözlerin bir dalgakıran, sakin bir liman
Benliğimi dindiriyor, duruluyorum.

Mevsimin hazanı yalnız kendime biliyorum
İhanetim kendime
Sadakatim kendime
Üşüyorum, biliyorum, seviyorum.