Biliyorum Şiiri - Tuğba Yavuz

Zile ısrarla basıyor,
Yaramaz çocuk yüreğimle
Kapıyı açmanı bekliyorum
Bir kuş kadar hafif, heyecanlı…

Diğer yandan,
Sayamıyorum, kaç kere söndü ışıklar
Ve ben kaç kere bastım zile.

Elimde anahtarım,
Dönmüyor kilitte.
Biliyorum, biri var içeride
Ve göremiyor, sabırsızım.

Son bir deneme;
Beynimi ağrıtan zil sesiyle
Açılıveriyor önümde devleşen kapı
Ve neden karşımdaki sen olmuyorsun?

Her zaman bir yok, bir varsın;
Bir eksi, bir artısın.

Oysa merdivenleri çıkarken
Yüzümde aptalca bir sırıtma,
Düşünüyordum sana anlatacaklarımı
Ve hazırlanıyordum seni dinlemeye.

Her şeye rağmen,
Bir şeyi çok iyi biliyorum:
Bugün sen açmasan da kapıyı,
Yarın sen karşılayacaksın beni.
Belki hazırlanmış bir masa
Ve üzerinde iki kadeh olacak.
(Unutmadan, yanan iki de mum.)

Biliyorum ve
Büyüyorum ben her gün seninle.
Sen ise, devleşiyorsun yüreğimde…