Biliyorum Şiiri - Abdullah Yılmaz

Biliyorum üşüyorsun şuan.
Bir deniz kenarındasın.
Elinde türlü türlü taşlar.
Denize atıyorsun her birini
Ve çıkan dalgaları izliyorsun.
Islaksın, hırçınsın, dalgınsın.
Biliyorum yürüyorsun şuan.
Hemde hiç arkana bakmadan.
Bir sokağın ortasındasın.
Nereye gideceğini bilmeden.
Şaşkınsın, meraklısın, mutsuzsun.
Derin düşüncelerdesin, kelimelerdesin.
Tarifsiz acılar içindesin.
Biliyorum düşünüyorsun şuan.
Küçük bir parkta oturuyorsun.
Elinde sıcak bir simit
Yere dökülen susam tanelerini sayıyorsun.
Oynayan çocuklara bakıyorsun
Umudu, neşeyi, görüyorsun onlarda.
Biliyorum görüyorsun şuan.
Yaşadığımız o güzel günlerdesin.
Dağınıksın, pişmansın, yorgunsun.
Pişmanlık mı demeli öfke mi?
Sende bilmiyorsun.
Ve bana soruyorsun hayatın anlamını.
Sana uzanan düşüncelerimde arıyorsun
Kendi sorularının cevaplarını.
Biliyorum sıkılmışsın şuan.
İçini tarifsiz kederler sarmış.
Bulutları sevmediğini sayıklıyorsun.
Yavaşça fısıldıyorsun kulağıma
Kelimelerin bilgeliğini.
Işıksın, nursun, hayalsin.
Biliyorum hasretsin, özlemsin, tutkusun