Biliyorum! ! ! Şiiri - Mehmet İmal

Bir gün son selam vakti gelecek biliyorum
Son eller sallanacak
Herkes evine dönecek usulca
Klasik okul yolunda son üniformalı adımlar atılacak
Bir ayak izi görülecek o yolda
Anımsanacak,
kırmızının güle verdiği anlam
Ve anlaşılacak
ilk olanın asıl güzelliği.
BİLİYORUM! ! !
Zamanla
Yeni gülümsemeler
Yeni göz yaşları bulacak herkes
Zihinler yastıklarla buluştuğunda
Bir şarkı çalacak eskilerden
Eller çantaların diplerine kayacak
farkında olmaksızın
Unutulmuş bir jilet olacak en dipte.
Körelmiş paslı ve eski
Parmakta ufak bir çizik oluşacak belkide.
Ve şarkı bitecek
Bir yara bantı yetecek telafi için.
Çizik parmağın ifadesi verilecek yeni gözlere.
BİLİYORUM! ! !
Sonra
Tam öpüşürken
Dudaklar haykıracak bu kez anlamsızca
Eski izlerin acısıyla
Günler geçecek
Belki bir bisiklet anımsatacak geçmişi
Taa eskilerden
Diz kapağındaki ufak bir iz ilişecek gözlere
Gözler yumulacak biraz
ama istemeden bakılacak yinede
Ufak bir gülümseme gelecek,
Peşisıra
Kocaman bir somurtkanlık belirecek
Eski düşlere örtülen
Bir yorgan nidasıyla
BİLİYORUM! ! !
Aşk diye bir şey yoktu aslına
Bir çift göz vardı
ve ona muhtaç başka bir çift göz
Özlem diye birşey yoktu aslında
herşey, dünü yaşama güçlüğüydü, bugün.
Ne bir silgi bulunabilecek
Dünleri silmek için
Ne de bir göz
O dünleri okumak için.
Yine bir şarkı çalacak eskilerden
Anıların ismini koyacak iki kelimeyle
''Büyük Aşkım'' olacak o isim
Çizilecek aynı parmak
Bir gün son selam vakti gelecek
Son eller sallanacak
BİLİYORUM! ! !

BİLİYORUM! ! !