Biliyorsun Beni Şiiri - Murat Karpat

Biliyorsun beni...
Kaybolup
Giderim bazen hiçliğin ortasında...
Sonra sana bakarım
Hiç görmemen gereken
Acıların ortasında...
Sen unutursun,
Ben tükenirim...
Biliyorsun beni,
Ne kadar unutkan olduğumu
Zamanı unuturken
Saatlerin ortasında
Hep adını fısıldadığımı
Üç ve dördün arasında...
En çok da
Sigaramın
Sönmeye yakın dumanında...
Biliyorsun beni...
Şimdi
Boş ver beni...
Sokağın ortasında,
Bir çocuk oyunu gibi...

Murat Karpat