Bir yanardağ misali,kaynayıp durur içim.
Bir cehennem timsali,yanıyor benim içim.
İçimin yangınından bihabersin; bilmezsin.
''Azıcık su dök'' desem; dinlemiyorum dersin.
Taşınca gözlerimden,içimde kaynayan lav,
Çaresiz yüreğimi sıkıp,''şıltak bu''dersin.
Feryat eder için,için,isyan eder yüreğim.
Ciğerim sökülür bin kez,bağrım yırtılır bin kez.
Kendi şikayetlerimi,kendim dinlerim de bikes.
''Birazcık merhem'' desem...''yeter çok oldun''dersin.
Zalim sen değilsin ama,zulmete geçit verdin! ..
Boynu bükük ağlayanı,niçin hiç dinlemedin?
Açtın ki yıllar önce; kapanır sandığın yara..
İlk günden daha kızıl,hiç kabuk göremezsin! ..
Allah'ım benliğimde bu nasıl dert,ne illet,
Yoksa da çare artık...bir teselli ihsan et!
Kör kuyularda ruhum,sessiz çığlıklarıyla.
Yine de, ah edemem ki; tırnaktan ayrılmaz et.
14 mart 1992
Kayıt Tarihi : 2.12.2008 21:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gün bu gündür af dile yaradanından her gün
Sen bir adım yürü ki; O çaremizdir her gün
Işık onda nur onda karşılar bizi bir gün.
Yüreğine ve kalemine sağlık
çok anlamlı bir şiir okudum tebrik ediyor
saygılarımı bildiriyorum efendim
TÜM YORUMLAR (1)