Biliyorsun Şiiri - Önder Karaçay

Bir gün yukarıdasın, bir gün aşağıda,
Bir bakıyorsun ki el üstündesin,
Seni sevenlerle dolup taşıyor etrafın…

Bir de bakıyorsun ki,
Ellerin tersiyle itilmişsin,
Etrafı sarıveren boşluğun kucağına

Bir gün kral zannediyorsun kendini,
Paha biçilmez bir armağan gibi vazgeçilmez…
Bir gün bakıyorsun ki biçmişler pahanı…

Fırtına ve kasırgaları yaşarken,
Şans yüzüme hiç gülmedi zaten diyorsun.

Bir bakıyorsun, hayat önünden geçerken,
Şansın en güzelleriyle birlikte,
Ya seyrediyorsun önünden gelip geçmesini,
Ya da hiç korkmadan dalıveriyorsun içine.

Hayat bu işte
Bir oradasın, bir burada,
Bir yukarıdasın, bir aşağıda…
Ya seçiyorsun,
Ya da seçiliyorsun.

İnsana özgü her şey…
Öğreniyorsun ve hatırlıyorsun…

Kendini kral sanmaya başladığında,
Tahtan nasıl indirileceğini hatırlıyorsun.

Hayatın sana sunduğu her şansa küstüğünde,
Fırsatlarda geliyor aklına,

Güya gülmüyor, yermiyor, kıskanmıyorsun
Yarın hepsinin senin başına da
Gelebileceğini biliyorsun…

Bir de göremeyenler, anlayamayanlar
Unutanlar var aramızda.
Onlar mı
Tek kişilik krallıklar

Ya başları ellerinin arasında ağlıyorlar,
Ya da başka bir halleri yok.

Sen biliyorsun gülmemeyi,
Yermemek gerektiğini, unutmamayı,
Sen biliyorsun, her inişin bir çıkışı,
Her çıkışın bir inişi olduğunu,
Başı dertte olanlara gülmemeyi,
Yarın hepsinin senin başına da
Gelebileceğini biliyorsun…

Önder Karaçay