Biliyorsun Şiiri - Halil Gürbüz

Tanrım, heeep burnu sürtülsün dediler...
Sürünsün dediler... Hiiiç kıymet bilmediler... değeer vermediler...

Şimdi farkındayım; olanca boşa tükettiğim zaman ve bağlılıkla yitirdiğim enerjinin..
Gençliğim gibi geri gelmeyecek bir daha biliyorum; giden sevgilim, bir tek eşim...
Bir yanda ailem, bir tarafta sevdiğim, özlediğim O, bekleyen ve beklediğim...
Yarim, yoldaşım, kanım, canımmm; tüm ruhumla hissettiğim sevgili-arkadaşım...

Ölüm gibi çalıyor bizi, zulüm gibi eziyor bu devir ve diğerleri...
Nasıl olacak söyle-sen?
Aah! ben-de ki şimdi;
Bu..! acıya katlanışım..!
Şikayet etmezdim belki, eğer bir eşi daha olsa bu eziyetin.
Yüzüm de olmazdı kapayacak hani ellerimi de vermeseydin.

Biz ki sevdik ve sevildik hiç değilse paylaştık herşeyimizi.
Ve benden gidiyor işte O da artık ödünç gelmiş bir-şey gibi...
Ödüm kopuyor olacaklardan, bir-başımıza; geleceklerden..!
Hayatsa bu bizimkisi defalarca ölmekle eş hani bence leş yaşamak düşüncesi...

Ne kadar da erken son buluyor naçizane mutluluğumuz...
Nasıl aciz kalabiliyor ve çaresiz aşkımız,
Sevdamız biterken, neler-neler oldu imkansız..?
Yok mu yoksa kalmadı mı bizden g-ayrı, varsaydık-larımız..?
Kayboluyor yaşarken, bütün bir varlığımız; ayrılıyor ellerimiz ve kısalan yollarımız...

Hayata dair yaşayan ne yoksa; yalnız ve yalnız insanlığımız...