Biliyorsun Şiiri - Baki Süleyman Söylemez

Biliyorsun ben,yok,hayır ben diye başlamayacağım bu kez.
Sen diyeceğim,
Seni diyeceğim ve şu tükenmez denilen kalem tükenene kadar yazacağım.
Aslında gerçek şu ki;
Hep sen!
Dönüp dolaşıp sana çıkıyordu bütün çıkmaz dediğim sokaklar.
Hep aynı labirentin içinde peynirin peşinden koşan aptal fareyi oynuyordum.
Oysa cezbeden peynir değildi,sadece kokusu!
Hani bir defa içine çektin mi bir daha unutamayacağın o koku!
Sözler unutur,yüzler kaybolur,anılar silinir elbet ama;
Sen benim ilk aşk kokumsun!
Peynir hep oradaydı fakat yol karışık ve uzundu,ulaşılmaz,engellerle dolu,bir kaç kahpe suratlı insan etten duvar örmüştü!
Hepsini geçtim,sen benden geçtin!
Ama insan özlüyordu işte...
Özlem dedikleri ağır depresifli hastalığın,kas gevşetici ilaçları alınmıyordu beyaz reçeteyle.
Kokun bulunur muydu sanki en yakın nöbetçi eczanede?
Bu yüzden kas katı kesiliyordu düşüncelerim!
Senden başka hiçbir yaşamsal fonksiyona tepki gösteremiyordum! Bazen; Zaman,mekan ve insan yok oluyordu...
Hele bir de gece çöktü mü evin duvarlarına.
Azrail ile tavla oynuyor ben ortaya canımı,o bağışlanmasını koyuyordu!
Yani altı duvar odada gayrimeşru kumar dönüyordu gecenin içinde yankılanan zar sesleri eşliğinde.
Yudumlarken tomurcuk yerine siyanür damlatılmış çaylarımızı!
İsrafil kavalını çalarken,Cebrail bir köşede kitabını okuyor,
Mikail balkona çıkmış en sevdiği çiçeğiyle konuşuyordu.
Ne zamandır tanırım Azraili daha bir kere görmedim filtreli sigara içtiğini.
Sürekli tekrarlayıp dururdu bu meret keyif işi,içtin mi kendinden katacaksın alıp bir arap kağıdını filtresiz saracaksın.
Öleceksen,keyfini çıkara çıkara öleceksin.
Ondan kaldı sanırım bu alışkanlık.
Dördü de tanır seni,bilirler haberin olmadan çaldığım saç telinde Cennetle,Cehennem arasında gidip geldiğimi!
Ben bir kadını sevdim; İşte Sıratın ortasında durmak buna denir!
Bu gecede kazandım diye yatağa girsem de,
Yarın ne olacağını bilmeden uykuya daldığım kim bilir kaçıncı gece,
Kim bilir acaba yalnız mı uyuyor,acaba ne yapıyor,acaba nerede,acaba,acaba acaba! Diye,diye sol yanım acıyana dek seni düşünmek,sonra açıp ellerini göğe; Lütfen Rabbim,
lütfen uyuyayım artık demektir seni sevmek!
Kahve Gözlü SEVGİLİ....