Biliyorsun Şiiri - Semina Morez

Bakışlarım dilsiz
Umutlarım mecalsiz
Kadim ahların mahzeniyim bazen,
Yağmurda çırpınan toprağı sarmak için,
Bekleyen koku gibi kimi anlar gözlerin
Duvarlar yetmez, kilometreler hiç.. mesafe sayılmaya bilesin
Ne parmaklık ardı gece, ne de hoyrat geçen aylar
Zaman zaman fil gücüyle, serçe misali güçsüzsem
İçimde bin ukdesi var,nedeni
Güzel günler en uzak duraklardan geçer sevdiğim
Damla damla birikiyor, deryalarca taşıyorsun çoşkunluğuma, olur olmaz her azamdan
En zamansız dürtülerimle anıyorum kokunu.
Damla damla birikiyor insan sevdiğim
Yine pare pare dökülüyor, kopuyor, taşıyor, düşüyor
Birgün çıkıp gideriz bu hayattan sevdiğim, elbet birgün
Duvarlar yıkılıp açılacak bütün kapılar
Yüreğimin sesi sensin, şimdi seni vurur durur
Söz uçarda şimdi, peki anılar, o ıtırlı ağaçlar
Ah sevdiğim hayat denen her neyse
Ölüm gözümde soldu gitti, sen düştün yadıma
İçim şiir nihayet, nihavent makamı okunsam
Sevmek kimsenin bildiği değildir
Sevmek nedir az çok her yürek başka bilir
Ve en iyi sen biliyorsun ya
Ay ruhumun med cezir çağrısıdır
Buluşmak dileğiyle sevdiğim
Nerde anarsan orda, gökkubbe bizimdir..