Biliyorsun Şiiri - Yağmur Damlası

kör karanlıkları değilse de bitirdim yüreğimde
ay yüzlü sevgiliyi,
yalanda olsa heba ettiğim gençliğimi
veripte gitmek isterdim ellerine
binlerce kez yemin edipte bir kere daha
tekrar tekrar boynumu büküp yaktığım sigara olsaydın
utandığımdan çok sevdiğimi söyleyip sana
dumanına dumanına direnemeyip deseydim günaydın
neredesin deme bana ki sen bunu bilmek zorundasın
yokluğunun tam ortasındayım uykusuz gecelerin
ve sen bütün sevda meselem bu nasıl soru neredesin
hiçmi yüreğine soramadın, hala mı sormuyorsun
aramakla geçen zamana eyvahlar olsun
ben sende sen olmuşken halamı bulamıyorsun
say ki yüreğimi yüreğine gizleyip
bir mahçup dua ya el açmış kul gibiyim
seni senden mahrum etmemek için yaradandan dileyip
ve olmaması için de ta canıma kastedip
nerde bela varsa orda ben en önde gitmekteyim
ah canıma yetmedi gücüm herşeye yetti de
sevda denen canımdan çıkasıcaya yetmedi işte
gülüşümle koca bir cihana muhabbet salarken
ne garip hal bu ki göz yaşlarımı gizlerken
sen bi zaman duruyor ve soruyormusun nerelerdesin
ellerim kan içinde yüreğimde yokluk
ensemde ölüm önümde zulum arkamda zulum
gel artık diyorsun ya
yüreğimi asla götürmedim biliyorsun