Biliyorsan; Deyiver Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Cömert ol, meyhaneci, cömert ol kavim-kardaş,
Eksiltme mermer masalardan kadehimi,
Sorma bu aklın nasıl bir akıl olduğunu,
Nasıl olduğunu sorma bu karasevdanın,
Bu sevda kadehinde şarap-marap bırakmaz
İnsanın.

Yollardayım, kaderin bizi ayırışından bu yana,
Ayaklarımda demirden çarıklar, elimde demirden asa,
Sadece elkızını, ellerkızını sordum kime rastlasam,
Dağlara sordum, taşlara sordum,
Kuş ne bilsin Kaf Dağı ‘nın arkasındaki menzili,
Taş ne bilsin?
Sen biliyorsan; deyiver bu yaralı yüreğime,
Sevinsin.

Nereden bileceksin kendi kanımı içtiğimi kadehlerle,
İçine canımı koyup koyup içtiğimi? ..
Cansız canı n ‘eyleyeyim bu cana-kana susamış sevdada,
N ‘eyleyim beni vahasız çöllerde bırakıp giden
Kervanı?

(GÜVERCİN isimli Serbest Şiirler 'inden > 73-74/100)