Biliyor musun? Şiiri - Asaf Velizade

Biliyormusun?
Yağmuru seyrettim
dün
seni düşünerek...
evet, sadece seni...
tatlı gülüşünü...
ve güldüyünde...
bal dudaklarının
altında
boncuk taneleri gibi
ağaran
dişlerini düşündüm
kaç kere aklımdan
"Ah be canik,
keşke burda olsan"
-diye, geçirdiyimi hatırlamıyorum
ama...
bu fikrin uzun bi süre
beynimin
hayal kurmakla meşgul olan
hücrelerini uğraştırdığını
biliyorum...
bi de ne düşündüm,
biliyormusun?
o küçük damlaların
düşüşü eşliğinde...
sırıl-sıklam olmayı
düşündüm...
evet, sırıl-sıklam...
bana bi şey olmaz da
seni düşündüm yine
"ya üşütürse mavişim benim"
anne de kızar
"Nooldu da üşüttün
kızım" - diye
sonra tekrar
"Amaan... bi kaç dakikalık
yağmurun keyfini çıkartalım ya..."
takmayalım hiç değilse
kısa süreliye...
bize engel olacak şeyleri...
zaten yağmur da
azalmaya başladı
tam... bu sözü demişken
büyük bi bulut topası
gürleyi verdi gökyüzünde
"Yahu, daha yeni başlıyorum"
- dercesine
"Oh ne güzel" - dedim...
bugün tanrı da
bizim yanımızda
bak...
kesmiyor nur damlalarını,
doyasıya
keyfini çıkarmamızı istercesine...
canik? ?
kırcakmıyız yani
o kocaman yaratıcıyı? ?
"Tabiki kırmıycaz"- diye
cevap verdiyini
düşündüm hemen...
herhalde kırmıycaz ya...
evet, ıslancaz
o yağmurun altında
ve doyasıya öpüşcez
delirmişcesine hem de
hiç bir şeyi düşünmeden
ne anne,
ne okul,
ne akraba ya da arkadaş
bize
engel olabilecek hiçbir şeyi
düşünmüycez...
öpüşcez..
öpüşcez...
sırıl-sıklam hemde
iliklerimize kadar hemde
ve tekrar öpüşcez...
ve... ben biliyorum ki,
o an biz
hayatımızın
en güzel saniyelerini yaşıyor olcaz...
biliyorum!
"bilmiyorum" başlıklı
bi şiir yazmıştın ya
hani bana...
ben ona karşılık
biliyorum, diyorum
hem de adım kadar
emin olmuşcasına...
yahu çocukmuyum ben? !
neyi bilip-bilmediğimi
bilmeyeyim...
hm...
hakkaten çocuk değilim
ama
senle çocuklaşı veriyorum
bazen
napabilirim ki? !
of... of...
evet canik,
yağmuru seyrediyordum dün
çok kısa sürdü aslında...
ve bu yazdıklarımın hepsini
o kısa zamanda keçirdim
aklımdan...
şimdi napıyorsun
oralarda?
hiç bilmiyorum, ama
buralarda bi çocuğun
ya da senle çocuklaşmış
koca bi adamın
seni düşündüyünü biliyorum
şu saniye...
biliyorum, evet...
bunu da biliyorum...
ve senin bilmiyorum
dediyin şeylerin hepsini de
sadece
sana olan sevgimin
hangi sayı, ya da
rakamlarla
ifade olunacağını
bilmiyorum...
kusura bakma, ama
benim bi suçum yokki
bunda...
bu tamamen...
sayıların sonuncusunun
kaç olduğunu bulamayan
bilim adamlarının suçu...
ama şunu da biliyorum ki,
seni o
daha keşfedilmemiş olan
sayı miktarında
SEVİYORUM!
aaa... yok, pardon...
artı bir miktarında!

(tarih: 07.07.09 / saat: 03-02)