Biliyordum Gideceğini...

Bir nisan yağmurunda yürüdüm…

Serin bir bahar havası

Ve bir akşam üzeriydi…

Boşalırcasına yağıyordu..

Gözün kestiği her yer yağmura tutsak gibi

Ötesi yoktu

Bir yere sığınabilmenin…

Veya Kaçıp kurtulmanın..

Ve bende adam akıllı ıslandım..

Koca yağmur bulutları

Üzerime üzerime geliyordu adeta..

Hiç dinmeyecek gibi

Bir ömür yağacak dalgalarla vuruyordu kıyımı…
tepkisiz ama korkuyordum..

Ya ardını getirmezse

Ve bir daha hiç yağmazsa eğer

Ve beni bir vahasız çöle tutsak eder

Boğarsa kum fırtınasında mesela…

Evet

Tepkisizdim

Ama içimde titreyen korkularım

Sana uzanan arzularımda

Yazılmış bir senaryoyu düşlüyordu gözlerimde…

Sonu kötü biten bir film gibi…

Oysa ben sana inanmıştım sevgili…

Her gece yıldız seyreder gibi sana bakıyordum…

Avuçlarıma biriktirdiğim çiçeklerle seni kokluyor

Çoban kavalında sana duygulanıyordum …

Ateş ile sınıyordum düşlerimi…

Ama sen bırakıp gittin sevgili…

Sonsuz bir kederin tespih tanelerinde

Her çekişte acı vereceğini bile bile…

Ben söz verdim kendime

Yakıp yıkacam bende neyin varsa

Yüksek bir dağın tepesinden ve yine nisan yağmurunda

Rüzgara savuracam seni

Küllerinden gelecek yaratıp

Suçsuz ve günahsız yüreğimle

Kirletmeyecem sevdamı…

İşte biliyordum sevgili

Korkularım yersiz değildi…

Gidiyorsun ama

Kaldığım yer senin gideceğin yerden çok daha sağlamdır… Unutma! ! !