Defalarca söz verdi kendine,
Kanmayacaktı o varlığın güzel yüzüne,
Ama yine yenik düştü aklı yüreğine.
Benliğini yitirmişcesine,
bir ordan bir oraya
savruldu varlığın rüzgarıyla
düştü peşine....
Biliyordu onu sevmesi acı,
Biliyordu onu sevmesi günah,
Biliyordu onun her yönüyle,
bir yalan ve hayırsız olduğunu.
Biliyordu aklının ve yüreğinin,
ona oynadığı bir oyunuydu bu.
Bildiği tek bir gerçek vardı;
Söz dinlemez yüreğinde ve aklında
besletip büyüttüğü şey,
gerçekte olan bir varlığa
duyduğu karşılıksız bir aşktı...
Biliyordu yüreğine kazıdığı sevginin,
aslında o varlığa ait olmadığını.
O herşeyi biliyordu.
Fakat,
bildiğini bilmemezlikten geliyordu....
Kayıt Tarihi : 23.11.2006 10:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (2)