Biliyor musun Anne? ...

Bırakıp gittin ya beni yapayalnız şu dünyada
Sen gittikten sonra neler geldi başıma neler bir bilsen anne?
Kimsesiz birini görünce koşup sarılıyorum ona ama,
Asıl ben kimsesiz kaldım, biliyor musun anne?
Ben ne kadar önemliyimdir senin için bilmem ama
Benim bir tane annem var ve ben onu çok özledim! Biliyor musun anne
Seni bir kez bile göremedim aslında,
Bir kez bile duymadım “Yavrum” diyen sözünü
Sende hiç görmedin benim yüzümü!
Ama eminim çok güzeldir o söz ve o yüz, ben seni tanımasam da
Nedendir bilmiyorum ama tanımasam da seni çok özledim anne!
Senden sonra çok acılar çektiğimi ve yoksullukla büyüdüğümü söylüyorlar,
O günler geride kaldı ama aklımızın da yarısına el koyarak,
Şimdilerde koca koca adamlar olduk. Çocuklarımız bile var boyumuzca
Koca koca adamlar da yorganın altında ağlıyorlar biliyor musun anne.
Sen annesin bilirsin, peki babalar nasıl ağlar biliyor musun anne,
Hele annesiz babaların hali nice haraptır biliyor musun anne.
Ben seni çok özledim anne.
Aslında ne yalan söyleyeyim seni mi özledim,
Yoksa huzur bulacağım bir limanı mı özledim tam bilmiyorum,
Ama insanlar riyasız derdini anlatacak birini arar da bulamaz ya,
Ben, beni riyasız, ağlayarak dinleyecek ciğerli birini arıyorum.
Çok aradım insanların içinde öyle birini,
Senin aradığın sadece bir annedir dedikleri için seni özledim anne.
Sen gerçekten de öyle misin anne?
Sadece bu gerçeği bin an olsun yaşamak için bile seni özledim anne..
Bu hain şehrin her caddesi, her sokağı hüzünle yıkanmış gibi anne,
Ağaçları bile hüzün kokuyor, kuşlar bile hüznü haykırıyor sanki.
Hüzün kokulu sokakların hercaisi olmuşuz avare, kader böyleymiş ne çare.
Beni bırakıp gittin ya limanı olmayan denizlere,
Sensiz çok avare dolaştım biliyor musun anne?
Sonra büyüdüm, bir sürü yalandan limanlar buldum kendime,
Ya da bulduğum serabına kapıldım.
Geçti gitti koca bir ömür,
Bir gün bile gülemeden bunu biliyor musun anne?
Şimdi neden seni özlediğimi anladın mı anne,
Dizlerine yatıp hıçkıra hıçkıra ağlamak için,
Sen benim başımı okşa, ama sen de ağla
“Bir şey olmaz oğlum, geçer üzülme, bak ben de üzülüyorum” de,
Ben de sen üzülmeyesin diye yalandan güler gibi yapayım,
Ama dizine yatıp ağlayacağım biri var diyebileyim.
Seni çok özledim biliyor musun anne?
Daha sana anlatmadığım neler var neler bir bilsen,
Çok üzülmeyesin diye anlatmadığım,
Her şeyim var ama bir şeyim yok diyorum anladın mı anne,
O her şeyin yerini dolduracak bir şeye ihtiyacım var,
O sen misin bunu da bilmiyorum,
Seni mi özledim sana mı gelmek istiyorum bunu da tam kestiremiyorum,
Ben asıl bu pis dünyadan gitmek istiyorum,
Belki de ondandır bunca feryadı, figanım
Anne lafını her duyduğumda aklıma hep üşümek ve soğuk geliyor,
Nedendir bilmiyorum ama sonra da aklıma anne ve soba geliyor.
Ellerimi ellerine alacak, eşek kadar boyuma posuma bakmadan,
“Çok mu üşüdün benim kuzum..” diyecek birini istediğim için seni özledim anne
Aklım “Torunların olacak ne annesi bu yaşta be adam…” dese de
İçimde haylaz bir çocuğun feryatları aklımı kemiriyor, anne de anne…
baş edemiyorum o içimdeki çocukla, laf da anlamıyor…
Bunu sana nasıl anlatabilirim, sen bana nasıl inanırsın bilmiyorum ama…
Gerçekten çok özledim, anne?
Rüyalara aşk olsun sen girmeyeceksen,
Güllere aşk olsun sen kokmayacaksan,
Yaşlara aşk olsun gözlerimden hasret olup sen diye akmayacaksan,
Anne, makamı ne bu hüznün biliyor musun
Hicaz mı, hüzzam mı, buselik mi
Ne kadar kaldı vuslata anne,
Ay mı, gün mü, sene mi
Özledim anne…
Bir serçeyi bir kurşunla tam kalbinden vurmuşlar anne,
Nasıl bir zalim diyardır buralar sen biliyor musun
Hangi yad’da kaldık bilemedik anne
Sıla ne yanda kaldı, gurbet ne yanda anne…
Zamansız rüzgârlara söyledim adını,
Hasretimi yazdırdım yağmurlarla,
Kuşlarla saldım selamını,
Düşlerimde bekliyorum cevabını,
Sana hasretli dualarla rahmet diliyorum,
Ve son kez söylemiyorum, seni çok ama çok seviyorum ve özledim anne…