Onun nuru vurmazdan önce dünyama,
Kendi sesine yabancı bir kuru rebaptım.
O derin yeşil gözlere mi yandım?
Ruhumu esir alan bal saçlara mı?
Yolunu kaybetmiş bir seyyah misali,
Gitgide kayboluyorum gözlerinde.
Sensizlik diyince bu kayboluş zirvesinde;
İçime beyaza düşen bir leke gibi şüphe düşüyor.
Sensizlik en büyük ceza benim hiçliğimde,
Bu aciz kul seni herşeyden çok seviyor.
Ben senin avucunda bağlar bahçeler, ağaçlar görürüm.
Ben senin avucunda çıkan ağaçların gölgesinde dinlenirim.
Lakin sen bunların hiç birini göremessin.
Ben kim olduğumu biliyorum da;
Sen benim güneşim olduğunu biliyor musun?
Kayıt Tarihi : 8.8.2019 02:46:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Wiz Seraph](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/08/08/biliyor-musun-200.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!