Bilirsin işte Şiiri - Zeynep Beşen

Sana baktıkça
Ömrü uzuyor sevgimin
Ellerimin içi ısınıyor ardına
Yüzümün hakimiyetini yitiyor aklım
Bir sevinmek tutuyor beni, içten.
İçin İçin içimden
Bir sevinmek tutuyor beni senden .
Bu kuvvetin sanırım göklerden
Ala bildiğine mavi bu.
Bunu yalnızca sen algila
Ben bileyim .
Sonra buluşuruz elbet bir kahkahanın içinde.
Önce ben gülerim
Sonra sen devam edersin
Daha sonra ikimiz aynı an da tamamlariz .
Bir insan ,bilirsin işte.
Mutlu olduğu yerlerde açar bir çiçek gibi
Açılır sonra sayfa sayfa
Saçılır sonra tane tane
Garipseme sana dağılışımi .
Sen Mutlu olduğum yerlerin adısın
Dinleniyorum sende
Dinlen isterim bende
Buna huzur bulmak diye bilirim ,anla.
Huzur bulduğun bir yamaç olmak isterim sana .
Şimdi birazdan güneş açar
Ve Olduğum yerlere seni saçar
Sevinirim yine ..
Bana mecbur  olmayışın hoşuma gidiyor
Sana mecbur olmayışım hoş bir olasılığa açılıyor.
Mecburiyet ınsanin yüreğini yorar
Zulm eder ona hiç yoktan ..
Ben seni severken rahatlıyorum
Ellerim çözülüyor
Yüreğimde ki alanlar genişliyor.
Nefes alıyorum
Kafamı dinliyorum
Ben seni severken mutlu oluyorum
Ruhum ferahlıyor
Dünya adina ne kadar zincir,ip ,bağ varsa
Onlari bir iki kırıyorum,kesiyorum, siliyorum.
Et tırnaktan ayrılmaz ,
Hurafesi şura da kendini avuta dursun ..
Ben seni severken ,
Bedenimin ruhumu
Güle oynaya şeb-i arûslar içine uğurlamasini izliyorum ..
Ben seni severken
Ne ben
Ne dünya 
Ne cennet
Ne cehenem kalıyor ortada
Yalnızca aşk
Olmak istediğim şey ,aşk kalıyor geriye .
Hem bana ne ki benden.
Dünyadan,
Cennetten cehennemden.
Adımdan  başımdan
Bir kere tattım o aşk iksirini gözlerinden
Ne kadar put varsA yıkıldı fikrim de .
Bana ne ki var denilen varlığımdan
Ben onda yok olmak için varım
Her zerrem onda yok olmak için yaşıyor.
İstediğim şey ,var sanildığım andan beri bu.
Başından beri buydu .
Seviyorum seni .