Bilirsin Şiiri - Nevzat Köksüz

Bu yolda rahat rahat giderim sanma
Kâfiride fasıkıda huzur vermez adama
Horlandım, itildim, kakıldım amma
Satılmadım satılmam da bilirsin

Kâh çevrenden sana baskı yaparlar
Kâh severler kâh çelmeyi takarlar
O insanlar ki dinime hor bakarlar
Eğilmedim eğilmem de bilirsin

Dilim silahımdır, şiirim mermim
Hamdolsun cephane doludur kalbim
Bu kervanla yolda düşmüş giderim
Yorulmadım yorulmam da bilirsin

Bir tek dünya için uğraşı zarar
Bir lokma bir hırka yeter de artar
Uğraşsın dursun da bir avuç çakal
Ezilmedim ezilmem de bilirsin

Değer verme bir tek ilmi olana
Allah bakar kalpte olan imana
Bu yolda olupta sonra çıkana
Şaşırmadım şaşırmam da bilirsin

Ehl-i nâr bu yolda binbir kafile
Ne söylesen kâr etmez ki nafile
Dinimi bilmeden ölen cahile
Üzülmedim üzülmem de bilirsin

Sırtım açık dostuma isterse bıçak çeksin
Gam, keder,dert gelirse dosttan gelsin
Tek kâfirden okşaması gelmesin
Okşatmadım okşatmam da bilirsin

Ne var ne yoksa vermeli dinin emrine
Din yolunda şereftir çekilen çile
Kâfire bırak gülü soğanı bile
Koklatmadım koklatmam da bilirsin

Din elbisem paramparça her bir yeri yamalı
Ben yoksulun biriyim oldum dinin hamalı
Bu dine binerek yük taşıtanları
Sevemedim sevemem de bilirsin

19 şevval 1424 Cumartesi