Bilirmisin Sensizliğin Acısını...GÜLÜM

Bir resmin vardı elimde baka baka soldu gitti,
Sen nasılsın bilmem gülüm inan bende derman bitti,
Düşünürüm bütün gece senle geçen son anımı,
Hani o öpüşüm varya hala kaynatır kanımı...

Uykularımda bile hep o tatlı öpüş anı var,
Toz pembe hayallerimi ancak onlar süslüyorlar,
Bilirmisin sensizliğin acısını canım, gülüm,
Hasreti eklersen birde o an olur zulüm, ölüm...

Hasret çekince güzeldir sevmek denen şey diyorlar,
Özlem, yalnızlık, sessizlik, ne yapar hiç bilmiyorlar,
Dua edelim bizlere Allah yardım etsin gülüm.
Yoksa bu çileyle dolu günler olur birer zulüm...

Mektubunda yazmışsın ki sensiz olmuyor hiç diye,
İnan gülüm ben senden çok açım inan ki sevgiye,
İnan iple çekiyorum kavuşma gününü gülüm,
Bu yüzdendir hasretinden gecelerce hep üzgünüm...

İkimizde çok muhtacız teselliye biliyorum,
Gülmeyi unuttum çoktan yoksun diye gülmüyorum.
Allah kısmet eder elbet kavuşuruz bir gün gülüm,
O gün hüzün, hasret dolu çekip gider biter zulüm...

Kora döndü hasret, özlem, yaktı külümde kalmadı.
İnan sensiz hiç bir gece mutlu hayale dalmadı.
Geçmek bilmiyor bir türlü sensizlik içinde günüm.
Resmini sanki sen gibi öptüm, öptüm.öptüm gülüm...

Not: Şair-Ozan ve Yazarlar Kültür Derneğinin düzenlemiş olduğu
Şiir Yarışmasında Mansiyon Ödülüne Layık Görülmüştür.