Bilirmisin Şiiri - Yusuf Züleyha

Ey sevgili, bilirmisin sen yazacağın bir kelimeyi saatlerce beklemek,
Ne dayanılmaz bir sancı verir yüreğe..
Bilirmisin belki görürüm diye, sabaha kadar bir gözü açık uyumayı
Bilirmisin dalıp dalıp gitmeyi, her işi yarım ve yanlış yapmayı...
Bilirmisin nasıl sevildiğini, nasıl özlendiğini çölde kalmış birinin suya hasreti gibi
Bilirmisin kısıtlı dakikalara neler sığdırmak isteyipte, teleştan dokunmayı bile beceremediğimi..
Ey sevgili, bilirmisin aklım, fikrim, bedenim, yüreğim hep sana akar
Bilirmisin tüm enerjim seni daha nasıl görebilirim diye düşünmeye harcanır...
Bilirmisin gün boyu hayal hayal seni yaşadığımı ve sabır sabır beklediğimi, beklentilere girdiğimi
Sonra bilirmisin kavuşmadan kaybetmeyi
Gecikmiş buluşmalar, erken vedalaşmalar..
Bilirmisin nasıl can yakar tende sönmeyen ateş
Ve doyasıya dokunulamayan eş...
Gün olsa, gündüz olsa neyse
Bilirmisin gecede uykuya meydan vermeyen özlemin zulmünü...
Sen uykunun yada kimlerin koynunda iken
Bilirmisin bu canın nasıl üzüldüğünü
Diyorum ki seven özler, özleyen fırsat yaratır
Sadece sevişmeye değil, sevdalaşmaya
Bilirmisin ben senin kelimelerini öper onlarla sevişirim
Onlar kalbime seni taşıyan, onlar ruhumu ve bedenimi ellerin gibi okşayan yokluğunda
Bilirmisin ben bir sarmaşık
Sarılırım sevdiğime bir daha bırakmam oldummu aşık
Sana sarıyorsam kollarımı, mahrum bırakıyorsam seni nefesten
Bilirmisin bunların hepsi yüreğimdeki kocaman sevgiden
Sevgi fedakarlıktır, görmek istiyorum
Bir yerde bir eksik var hissediyorum
Bilirmisin ben ilgisiz kalırsam soluyorum ve solunca saramıyorum...
Ey sevgili bana bu aşkı sorgulatma, eğer istiyorsan tenden önce yüreği
Bilirmisin ben veremiyorum yürekten önce teni
Sevdim, çok sevdim seni, çok çok çok sevdim seni.
Ne olur , ne olur yanıltma beni...