Hüzünlerin oyununda ürkek bir ceylan gibi her akışınla oynadın buzul kalmalarımda. Kin ve öç kokulu bir çiçeksin sen,açılmazsın aşk bahçelerimde.
Ben kuşkulara dolaşık yüreğimle ateşler taşıyorum
Arzu uzak kentlere, azaltılmış dilden uzak her sese uzak olmuşsun.
Ağlayan özlemler eşleğinde konçertolar ıssız bekleyiş mecrasına benimi çekiyor.Zamansız aşkları,zamlı kaçışları derdime yamalayıp sızıp gitmek.
Bıraktığın killerden ve kinlerden oluşan kumsalımda yaralı bir şekilde çırılçıplak güneşleniyorum. Beni beklemekten yorgun,susmuş acılar kış uykusunda. yok artık artıklanmış sevgi tufanlarımın esintisi.Derindir sensizliğimin sızısı. Sevi buruşmuş,tüm aynalarım kırık,sana baksam kendimi görmek için,gözlerimden başka senler göreceleniyor.Bu ben miyim?
O sen misin?
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
