Bilirim Şiiri - Kayhan Erol

Şehirlerim karanlık benim
Havası puslu
Caddeleri kirli
Sana
Sana şehrimde dolaş diyemem.
Bunalırsın bilirim.
Dağlarım soğuk
Zirveleri karlı
Ağaçları yalnız dağlarımın
Gel diyemem dağlarıma
Duramazsın istesen de, anlarım
Dudaklarım ise kuru benim
Nicedir öpülmemiş, unutmuş ağlamayı
Gülmekse ağlamaktan daha uzak bana
Öp diyemem ki sana
Üzülürsün hissederim.
Ellerim bağlı
Birbirine dolaşık
Tutulası değil, okşanası değil
Tut diyemem sana
Okşa diyemem
Açmaya gücün yok
Okşamaya halin yok
Görürüm.
Yollarım ise
Yol değil zaten,
Dolambaçlı, kapalı, engebeli
Gel diyemem ki sana
Nasıl derim
Geçemezsin engelleri
Atlayamazsın üzerlerinden anlarım.
Ve yanmış yüreğim çoktan
Buz tutmuş
Külleri bir rüzgar beklemekte son olarak
Isıtmaktan çok uzak kimseyi
Hele ki seni
Isınamazsın bilirim.
Ve mavi yazmalı kadın
Kapım kapalı benim
Sürgülenmiş
Anahtarı kayıp.
İstesen de açamazsın
Çağırsam da gelemezsin
Kalbini en iyi ben bilirim.