Bilirim Şiiri - Tamer Arabacı

Bitmeler bilirim çare kıtlıklarının
Yaşandığı çorak hüzün akşamlarında.
Ve ölmeler…
Sahipsiz bakışların
Sokak sokak yittiği şehrin
Suskun baharlarında.

Mutluluk eski bir şarkı, sözleri unutulan.
Ve buruk tadıyla dudaklarda, maziden kalan.
Yaşanmamışlıklar bilirim ömürden sayılan.
Sevmeler karışırken damardan kana,
Yok olur İstanbul O üçüncü boyuttan.

Gülmeler bilirim sonları hüsran.
Ve yaşlar, gözleri oyalayan.
Gönül deli,
Gönül hevesli
Ama ille de serseri.
Delikanlar, delikanlılar.
Gençliği amansız bir ateşle tutuşturan,
Kaderine meydan okurken,
Muhtelif neviyle acıların bedelini öderken,
Nihayetin kaçınılmazlığını anlayan,
Gecenin ortasında
Bahtının karanlığında cayır cayır yanan.

Yine bilirim ki
Yaradan’ın hikmetinden sual olunmaz.
Hakkında verilen hüküm geri alınmaz.
Doğduğumuz an ömrümüze biçilen zaman
Yaşamakla mükellef olduğumuz şu kocaman yalan.
Tek bilmediğim
Hatta öğrenmekten çekindiğim,
Aşk mefhumunun sonramıza verdiği zarar ziyan.
Dert diye edindiğimiz,
Acı diye bildiğimiz,
Uğruna hayatlar heder ettiğimiz sevdanın,
Ahirimize eylediği büyük talan.
En başta kulağımıza fısıldanıp
Gönlümüze işlenmesi elzem olan ALLAH AŞKI
Varken kulun kula sevdası en gerçek YALAN.

26-27.11.2015 00:46