Bilirdim Meğer Bilmezmişim! ..

Bak,yine yalnızım,yok eskı dostlarım,
Birçok varmış arkamdan konuşanlarım.
Üzülürüm, meğer dostlarım değilmiş düşmanlarım.

Bilirdim kendımı iyiydim,
Meğer kötünün en iyisiymişim.
Severdim her şeyi hayatı,
meğer ben severmişim dünkü rüyamı.

Görürüm sanırdım dünyayı
Pürüzsüz, lekesiz,dümdüz.
Meğer, göremezmişim gözümün önündeki dağı
Yüksek, sarp ve dik...

Duyarım sanırdım yalanları,iftiraları,
Meğer duymazmışım arkamdan söylenen kuru lafları.
Bilmezmişim hayatı,
Koklamazmışım limon çiçeklerının kokularını,
Fesleğenlerı, güllerı...
Gitmezmişim yollarda,gezermişim rüyamda,
Gezermişim bilmediğim yalanlarda,
Görülmüşüm iki yerde bir anda.
Şimdi arkadaş acılı olsam da,
Bir devir geçiriyorum hayatımda.
Uyanıyorum rüyamdan,
Şafağın söküşüne bakıyorum odamdan....