görürdük
meşe ağaçları bile renk değiştirirdi kardan
bembeyaz olurdu her yan
yakına gidildiğinde farkedilen
belli belirsiz bir karaltı olurdu
altında söğüt ağacının
çamura bulanmış bir parça yeşillik
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Beğeniyle okudum hayata dair güzel dizeleri,kutluyorum.
Yaşamın döngüsü işte, yeniden çağlar pınarlar, yeşerir çimenler...Ama hüzün kaçınılmaz olan...
Sevgiler.Nurdan Ünsal
ne güzel günlermiş o günler....bir daha çocuk olamasakta içimizdeki çocuğu hep canlı tutmak dileğiyle...10 puanla listemde....selamlar..
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta