Bilir misin Gülnihâl Şiiri - Nihal Mirdoğan

Sesin şu buğusunu bilir misin Gülnihâl
Buz gibi sancıları çözüyorum şu ânda
Sopsoğuk bir gecede,şu cama zikrettiğim
İsmini hohlayarak yazıyorum şu ânda

Âh bir bilsen, gördüğün kocaman asumanda
Parmağım ucundaki candan cana dermanda
Buğuların içine not düştüğüm fermanda
Aşktan yana fakirsen kızıyorum şu ânda

Durulmuş denizleri dinleyemiyor musun
Gezinen hülyâları anlayamıyor musun
Fırtınadan,şafağı tânlayamıyor musun
Bekle... Milyon dalgayı bozuyorum şu ânda

Bırakın bizi kalyon dolusu mavi dünya !
Pupa yelken, ruhları sarsın, açılsın ziyâ
Dans eden şûh kâküller böyleyken, ekseriyâ
Ayı öpüp, hûlyaya sızıyorum şu ânda

Aheste çek küreği, âlem bile yatışsın
Ey Gülnihâl ! Sen benim kalbimdeki atışsın
Hoş bir rayiha,bir âh ile ruha katışsın
Bağrımdan buhur gibi uzuyorum şu ânda

Şafak sökene kadar,parıldayan gümüşten
Mânâlar dökülürken,ruh besleyen kamıştan
Eminim,nefesi ney adımlı yürüyüşten
Talihin döndüğünü seziyorum şu ânda

Gönlüme oturdun bak ! Yüzüme bağdaş kurdun
Biraz kül biraz duman edâyla önce durdun
Sonrası mı ?.. Kalbimi deltasız neh(i)re sürdün
Çakıl,kum tanesiyle tozuyorum şu ânda

Ve nihâyet sormayın bana 'gönül nereye'
Doğuyor tân, şafağı kuracağı küreye
Elif'i,Nûn'u, Vav'ı dahil ettim süreye
Yüzlerce kelimeyi diziyorum şu ânda
...Şiirin burçlarında geziyorum şu ânda
...Gülnihâl'le geceyi süzüyorum şu ânda