Bilir misin Şiiri - Hasan Zeki

Yaz aylarında donmuştu beynim
şimdi şu kış günü, bu ayazda
alev alev yanar içim,
kavrulur yüreğim benim.

Bilenler bilir ya sen de bil:
Gövdemin üstünde baş değil,
düpedüz bir dünya taşıyorum..
Bakma öyle sakin duruşuma
aslında ben volkan gibi kaynıyor,
okyanus misali derin yaşıyorum.

Bilir misin kaç deprem olur hergün,
kaç fırtına kopar yüreğimde
dağlar nasıl yarılır,
en sarp, en aşılmaz yerlerinden,
ve denizler nasıl da kaynar
derinden.. derinden.. daha derinden..

***

Yirmi-otuz değil sanki yaşım
sanki ben asırlardır yaşamışım
akıyor nehir gibi seneler
sessizce gözlerimin önünden
onun için öylesine dalgın,
öylesine uzaklarda bakışım.

***
İşte böyle bir hayat,
böyle bir yürek,
böyle bir baş benimkisi.

Bir süredir bu hayattan
ümidi kesmiştim artık,
‘İmkanı yok iflah etmem’ diyordum,
‘dinmez’ diyordum, ‘bu gönül sızısı’,
‘geçmez ebediyen bu baş ağrısı’

Ama geçen gün anladım, yanılmışım,
meğer ne olmazlar olabilirmiş,
gördüm ki saçlarının ucuna
zaman bile takılıp kalabilirmiş...

O gün, orada, senin omuzunda
sonsuza dek huzura erdi başım
meğer sana hasretmişim ben,
meğer, asırlardır boşa yaşamışım.

Şubat'93