“Küçücük yüreğimle ben sana Adam boyu sevdalar büyüttüm Ama inandıramadım…
Günesin rengine benzemiyormuş gecenin rengi. Üşütüyormuş ayazı korkutuyormuş karanlığı, yıllardır tarifsiz bir hüzün var üstümde ya ben fazlayım bu şehirde ya sen eksiksin... Korkutuyor şimdilerde beni yalnızlık”
Sen korkmayı bilir misin?
Her adımımda kendimi çiğnerim ve her seni düşünüşüm ihanettir adamlığıma bilirim. Lakin yüklerim suçu aşka zora ki gülümserim bazen ilk ve tek riyakârlığımdır bu benim.
Adam olup, adamlığı yıkmayı bilir misin?
Sen yıkılmayı bilir misin?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla