Bilir misin? Şiiri - Utku Demir

Bilir misin ey sevgili sen
İnsan nasıl kaybeder kendini
Aniden çıkar gürleyerek içinden
Gider adım adım bir hayalet gibi
İlerledikçe görünmez olur
Karıncalanıp dökülür özü
Haykırır ulu dağların susuşuna
Gökyüzüne sereserpe açar göğsünü
Yağmur dolar gecenin karanlığında
Yangından fırlayan kıvılcımlar
Çakışınca soğuk damlalarla
Çarpılır adeta vücudu

Bilir misin ey sevgili sen
Titreyen mızraklanmış sinirler
Bir oraya bir buraya batırır uçlarını
Unutturur insana kendini

Bilir misin ey sevgili sen
Senden kalanlar saçılır
Mehtaba çıkan delik ruhlara
Gecenin büyüleyici raksı
Tiz sesler üretir karşıdaki nefesten
Dudakların gösterişli daveti
Çözünlenmemiş bir intibada
Kapatır ona hasret gözleri
Darbelerle kolkola yürürken
Kımıldayamaz sıradaki noktada
Sis duvarının dibine çöküp
Donar buğusunda kolların

Bilir misin ey sevgili sen
Senle süslenmiş zaman tüneli
Bir ileri bir geri taşır yüreği
Unutturur insana kendini